Velen onder jullie vroegen me om iets te delen over hoe ik ondertussen al 18 kilo kwijtspeelde op nog geen half jaar tijd.

Ik moest daar toch even over nadenken, omdat het toch wel een stukje jezelf ‘blootgeven’ is, maar besloot het uiteindelijk toch te doen, als was het maar om sommigen onder jullie eventueel hier of daar te kunnen inspireren. En uiteindelijk, no shame, hé. ‘It is namelijk what it is’, en ik ben ook maar een mens.

En net zoals bij mijn EASY receptjes mijn motto is, geldt dat ook hier: “als ik het kan, kan iedereen het!‘.

Ik wil – voor ik van start ga – zeker benadrukken dat dit mijn persoonlijk traject was/is en dat ik geenszins iemand wil aanzetten om exact hetzelfde te gaan doen of niemand wil motiveren om af te vallen die dat zelf niet wil, hé. Iedereen is immers anders en is gebaat bij een andere aanpak. Ik spreek hier alleen uit mijn ervaring, waarom ik dit deed en over wat werkte voor mij.

Ik ben mijn hele leven al vrij ‘zwaar’ geweest. Altijd graag gegeten ook, met een grote voorkeur voor zoet… Een pak koekjes opendoen zonder dat helemaal ‘leeg’ te eten… moeilijk. Dus overgewicht is er bijna altijd al wel geweest, in meer of mindere mate. Mijn lengte (1.91 m) maakte wel dat ik er dikwijls nog mee ‘wegkwam’ en dat mensen vaak zeiden “allé Bart, jij bent toch ‘goed’, helemààl niet te dik”…

Ik was lang dan ook een typische ‘jojo-er‘. Ik wisselde periodes met overgewicht af met (meestal kortere) periodes waarin ik opnieuw wat slanker was, doordat ik er tijdelijk dan toch in slaagde wat meer ‘op mijn eten te letten’ of een ‘opstoot’ van zin in de fitness kreeg. 😉

Begin juni 2023, net 51 geworden twee maanden ervoor, vond ik dat het écht wel tijd werd om de dingen ‘serieus’ aan te pakken. Ik was al maanden daarvoor gestopt met sporten (jawel, ik had nog steeds een abonnement bij de lokale Basic-Fit, maar dat lag ongebruikt in de schuif…) en mijn overgewicht (bij mij concentreert zich dat vooral rond mijn buik en borsten (jawel, ‘menboobs’ zijn me helaas niet vreemd) was echt wel toegenomen. De weegschaal klokte dan ook af op een indrukwekkende 121,5 kilo…

Niet dat ik ergens ‘last’ van ondervond, misschien soms nogal snel buiten adem of zo, dat wel. Maar voor de rest voelde ik me op zich wel ok, vandaar dat ik zelf waarschijnlijk niet eerder de nood voelde om dit fatsoenlijk aan te pakken. Mijn bloeddruk en bloedwaarden – die ik sinds een paar jaar elk jaar opnieuw laat controleren – waren tot dan toe ook altijd heel ok.

Het was eigenlijk pas heel concreet bij het zien van een foto uit die periode (zie hieronder) dat ik zelf dacht: “nee Roeckie, dat gaat niet de goeie kant op”. Ik vroeg me zelfs af of de gehaktbal óp het bord lag of erachter op een stoel zat…

Om het risico te verkleinen dat ik zelf op eigen houtje en zonder een echt plan aan iets zou beginnen dat ik maar een paar dagen of weken zou kunnen volhouden, besloot ik een afspraak te maken met een diëtiste/voedingsconsulente hier in de buurt.

Best wel wat zenuwachtig stapte ik naar binnen voor een eerste intake-gesprek. Ik vertelde haar over mijn eetgewoontes en mijn eeuwige strijd tegen de kilo’s en ook dat ik eigenlijk niet op dieet wilde, maar wel verandering wou.

Het was meteen een vlot en makkelijk gesprek, ik voelde me er goed bij en het was ook meteen duidelijk: deze persoon sprak met kennis van zaken. Ze vroeg me eerst twee weken lang elke dag op te schrijven wat ik allemaal at én dronk op een dag.

En dat was soms best confronterend, hoewel ik door het feit dat ik het moest opschrijven, automatisch er al wel wat ging op letten…

Op onze volgende afspraak besloot mijn diëtiste meteen een aantal kleine aanpassingen aan mijn eetpatroon te doen. ’s Ochtends brood vervangen door yoghurt of Skyr of verse kaas met vers fruit en granola i.p.v. de door mij zo geliefde boterhammetjes met (rijkelijk) beleg was er zo één. (en jawel, in het weekend neem ik nog steeds wel eens een uitgebreider ontbijt mét pannenkoekje of wafel hoor)

Ook een kommetje warme havermout met wat fruit bij is voor mij een ontbijtje dat ik zeker één keer per week op tafel zet.

Ze vond het ook een goed idee om ‘verplicht’ zowel een 10- als een 4-uurtje in te plannen. Ik gaf namelijk aan soms al om 11u. in de voormiddag aan mijn lunch te beginnen ‘van grote honger’… Ik kreeg tegelijk heel wat informatie mee over de voedingswaarden van heel wat producten en dat was echt bijzonder interessant en soms een echte eyeopener. Er werden ook heel wat gezondere alternatieven voor producten, die ik graag at, voorgesteld.

Nu niet dat ik zo’n grote drinker was, maar door het twee weken lang op te schrijven, moest ik wel vaststellen dat ik tóch meer alcohol dronk dan ik misschien initieel dacht… Een receptietje hier, een feestje daar, dan eens gaan eten met een glaasje wijn er bij enz… Mijn diëtiste vond het alvast een goed plan om het aantal dagen waarop ik alcohol dronk te beperken tot ongeveer 3 per week. (een aanpassing waar ik trouwens niet de minste moeite mee had)

De eerste weken van mijn traject gingen voorbij en ik verloor al best wat kilo’s daar deze kleine aanpassingen. ’s Middags probeerde ik een boterhamlunch af te wisselen met een slaatje of iets dergelijks. (gelukkig maakt Eva hier thuis de lekkerste linzen- en bonenslaatjes die ik met plezier meeneem naar school!) ’s Avonds at ik gewoon ‘mee’ met wat de pot hier thuis schafte maar zorgde ik er wel voor dat mijn portie groenten steeds de overhand nam. Ik probeerde ook na 20 u. ’s avonds niet meer (of iets kleins en gezonds) te eten.

Dat wij hier thuis tijdens de week al een aantal jaren vegetarisch proberen te eten en dus alleen in het weekend nog een lekker stukje vlees of vis eten, heeft me zeker ook geholpen.

Op onze volgende afspraak werd me gevraagd om toch minstens één beweegmoment per week in te plannen. Nu, ik ben nooit een sportief type geweest, dus het was even zoeken naar wat ik dan precies ging doen. Ik besloot toch terug naar de fitness te gaan om daar wat cardio (half uurtje op de crosstrainer) en wat spierversterkende oefeningen te doen én… te gaan zwemmen.

En jawel, daarvoor moest ik even doorbijten om me ‘in mijn zwembroek’ met mijn allesbehalve atletisch lijf opnieuw te vertonen in een publieke ruimte. Maar ik dacht: ‘what the hell’, niet aantrekken, gewoon doen. Grootste uitdaging hier bleek eigenlijk nog het ingepast krijgen in mijn drukke werk-, blog- en familieagenda… Ik leerde al snel dat elke week die momenten vast inplannen moeilijk bleek, doordat er vaak last-minute wijzigingen aan mijn schema tussenkwamen. Ik pinde me dan ook niet vast op ‘vaste momenten’, maar probeerde wel altijd aan mijn aantal beweegmomenten te komen. En ja, dat betekent in mijn geval soms om 7 u. ’s ochtends – voor school dus – gaan zwemmen of ook in het weekend naar de fitness…

Al snel begon ik daar plezier in te krijgen (nooit gedacht!) en kon ik het aantal momenten van beweging per week dan ook opvoeren. Momenteel is mijn routine zelfs zo dat ik tweemaal per week naar de fitness ga (45 min.) en driemaal per week ga zwemmen (30 min.). Ik voel me er goed bij, het is haalbaar en bovenal… ik merk verandering aan mijn lichaam. Vooral in het zwemmen heb ik echt plezier en ik kijk zelfs elke keer uit naar mijn volgende zwembeurt! (on-ge-loof-lijk) De aanmoedigingen van de redders in het zwembad werken zeker ook stimulerend, waarvoor dank trouwens! Ik bekijk ondertussen zelf YouTube-filmpjes om mijn ‘basic-techniek’ toch iets of wat te verbeteren. In mijn gedachten ben ik dan ook al een heuse ‘Pieter Timmers’ (van de Aldi weliswaar ;-)).

Enfin, we zijn nu een half jaar en -18 kg verder (103,5 kilo) en ik heb verbazend genoeg weinig moeite om deze nieuwe levensstijl aan te houden. Mijn gewicht neemt zelfs nog een klein beetje af, maar lijkt wel stilletjes aan te stabiliseren. Het voelt allemaal ook niet als een ‘opgave’ en daardoor denk ik – het is en blijft een lang proces natuurlijk – wel dat ik ‘vertrokken’ ben voor hopelijk… de rest van mijn leven.

Natuurlijk zijn er wel eens ‘slechtere’ dagen of momenten dat ik nog nét iets te veel snoep, maar doordat mijn ‘basis’ wel goed zit, kan dat best. Ook lekker – en soms ook uitgebreid – gaan eten op restaurant of op vakantie, kan nog allemaal perfect. (trouwens ook op vakantie kan je beweegmomenten inplannen, hé.) Ik moet ook vaak denken aan een uitspraak van mijn diëtiste: “Bart, ook IN de McDonald’s heb je nog altijd een keuze, hé.”. En jawel hoor, ik geniet ook nog steeds van mijn eigen baksels. Alleen misschien een minder groot stuk. 😉

Mochten jullie zich in mijn verhaal herkennen, kan ik jullie alleen maar aanraden ook professioneel advies in te winnen. Dat was écht de ‘gamechanger‘ voor mij.

Tot slot – for what it’s worth – enkele cijfers:

gewichtsverlies op 6 maanden: 18 kilo

buikomtrek = -17 cm

vetpercentage: van 29,4 % naar 25,1 %

BMI: van 33 naar 28

metabolische leeftijd: 16 jaar naar beneden (jonger ;-)) sinds de start

Je ziet, ideaal of perfect zijn deze waarden of is mijn lichaam zeker niet, maar ik ben wel superblij dat ik verandering/verbetering heb kunnen brengen. Ik merk natuurlijk wel dat ik minder vet ‘meedraag’ en dat mijn spiermassa (hoewel nog steeds erg bescheiden hoor) toegenomen is. Alle buikvet en bijhorende overtollige huid heb ik natuurlijk nog niet helemaal weg gekregen, maar ook dat is ok. Ik leg mezelf geen druk op.

Mijn voedingsconsulente volgt me nog verder op en ik zie haar nu om de twee maanden.

Op Instagram deelde ik onlangs een filmpje over ‘what I eat in a day‘. Check it out mocht je daar interesse in hebben.

Merci aan iedereen om mij te steunen op ‘deze reis’!

Een lieve reactie hieronder achterlaten, mag altijd. 😉